Νοσταλγία και Αφιερώσεις!!!

Είναι Κυριακή βράδυ κι εγώ κάνω σκέψεις. Σκέψεις για τον τόπο μου, για το πώς περνούν τα χρόνια και δεν γυρίζουν πίσω, για το πόσο πολύ αλλάζουν τα πράγματα εδώ, στον Πολύγυρο (ορίστε σας αποκάλυψα και την καταγωγή μου), για το πόσο όμορφες στιγμές πέρασα και περνώ εδώ. Και γι΄αυτό φυσικά και μεγάλο μέρος ευθύνης καταλαμβάνει ο τόπος, μου είναι οικείος, είναι το σπίτι μου  αλλά πολύ περισσότερο οι άνθρωποι και πιο ειδικά οι φίλοι που έχω κάνει εδώ. Αληθινοί φίλοι. Χαίρομαι να βγαίνω, να συζητάω, να χορεύω, να περνάω στιγμές .Και μετά από τόσα χρόνια, μεγαλώνοντας και νοσταλγώντας, αντιλαμβάνομαι πως τίποτα δεν αλλάζει αυτά τα χρόνια, κανείς δεν αντικαθιστά ή μάλλον δεν είναι ικανός να αντικαταστήσει όλα όσα έχουμε περάσει με αυτά τα άτομα. Ακόμη κι αν ο τόπος μου ερημώνει, αν οι άνθρωποι αλλάζουν, μεγαλώνουν, φεύγουν, πάντα κάτι θα μας ενώνει εδώ. Όπου κι αν βρισκόμαστε, εδώ θα γυρνάμε, για να περνάμε όμορφα και να ενωνόμαστε ξανά, θα κρατάμε τον τόπο μας ζωντανό όπως κάναμε παιδιά.
Γι΄αυτό αφιερώνω αυτό το άρθρο για πρώτη φορά σε φίλους που γνώρισα και κράτησα εδώ στον Πολύγυρο, σε φίλους που κάθε στιγμή κατέχει μια μοναδική και ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Σας ευχαριστώ  (ξέρετε ποιοι είστε) για όσα ζω κάθε φορά που σας συναντώ και εύχομαι να έχετε μια ζωή όπως την ονειρεύεστε!


Καληνύχτα φίλοι μου!