Φίλοι μου σήμερα θα μιλήσουμε για μια ιδιότητα γιατί πώς αλλιώς να τη χαρακτηρίσω που πολλοί άνθρωποι διαθέτουν και με μεγάλη λύπη το εκφράζω. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την ''ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ''. Λοιπόν, μεγαλώνοντας ολοένα και ευκολότερα μπορώ να διακρίνω πόσο αχάριστοι είναι τελικά οι άνθρωποι. Δεν ήμουν ποτέ της άποψης '' ό,τι δίνεις, παίρνεις'' αλλά ίσως πρέπει να αλλάξουν μερικά πράγματα στη ζωή μας για τη δική μας ψυχική ηρεμία και δικαίωση. Γιατί άλλο να μην σου επιστρέφει κανείς όσα του δίνεις γιατί φυσικά δεν επιδιώκεις αυτό όταν προσφέρεις. Όταν προσφέρεις είτε υλικά αλλά πολύ περισσότερο πνευματικά και ψυχικά το κάνεις με την καρδιά σου. Δεν περιμένεις ανταλλάγματα ούτε να σου επιστραφούν όσα έδωσες στο 100%. Ωστόσο, το χειρότερο για μένα δεν είναι το ''λαβείν'' αλλά το να μην σε υπολογίζουν καθόλου, να μην σε εκτιμούν στο ελάχιστο. Να σε ξεχνούν και να σε περιθωριοποιούν χωρίς να μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν τί αξίζεις και χωρίς να κάνουν την αυτοκριτική τους. Τέτοια άτομα, εγωιστικά όντα, γίνονται αχάριστα. Άτομα που σκέφτονται τον εαυτό τους, το πώς θα περνούν καλά και τίποτα πιο βαθύ πέρα απ΄ αυτά.
Νομίζω φίλοι μου η αχαριστία είναι το ίδιο άσχημη και για εκείνον που την εκδηλώνει γιατί ίσως και άθελά του χάσει άτομα σημαντικά από τη ζωή του και για εκείνον που τη λαμβάνει και αισθάνεται μεγάλη σίγουρα απογοήτευση από άτομα που είχε υπολογίσει και είχε βάλει στην καρδιά του. Μην γίνεστε αχάριστοι. Κάντε την αυτοκριτική σας και εκτιμήστε όσο πιο νωρίς ποιος σας έχει σταθεί, τί ακριβώς ζητάτε από τους άλλους, πότε περνάτε πραγματικά όμορφα και τί πραγματικά και ουσιαστικά (ουσιαστικά όμως!όχι απλά να λέμε!)γεμίζει τη ζωή σας. Τότε ίσως επανεξετάσετε καταστάσεις και γεγονότα και θα βρείτε το νόημα αυτού εδώ του άρθρου!
Μέχρι τότε... τα ξαναλέμε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου