Παιδικά χρόνια!!!

Ξέρω ότι παραμένουμε φίλοι κι ας έχουμε να βρεθούμε χρόνια. Τα παιδικά χρόνια, τα πρώτα χρόνια στη ζωή σου είναι αυτά που σε διαμορφώνουν, σε στιγματίζουν. Αυτά τα χρόνια,στο σχολείο (και φυσικά μιλώ για δημοτικό) κάνεις τους πιο καλούς φίλους, τους πιο πιστούς. Γιατί είσαι αγνός, έχεις αθώα και καθαρή ψυχή και το μοναδικό αντάλλαγμα που ζητάς είναι μια χάρη για το παιχνίδι που δεν πρόλαβες να παίξεις εκείνο το απόγευμα.
Κι όταν χάνεσαι και σμίγεις ξανά μετά από πολύ καιρό, πολλά χρόνια, το ίδιο αισθάνεσαι με αυτούς τους φίλους. Την ίδια αγάπη, το ίδιο ενδιαφέρον να μάθεις τα νέα τους, να βοηθήσεις, να ακούσεις, να είσαι εκεί σαν να μην πέρασε μια μέρα. Μπορεί να χάθηκες, μα να που οι συγκυρίες σας έφεραν πάλι κοντά. Και οι ζωές σας μπορεί να άλλαξαν,όμως εσείς παραμένετε το ίδιο. Οι ίδιοι άνθρωποι με τότε. Μόνο που τώρα πιο ώριμοι και συνειδητοποιημένοι. Κι έχετε πολλά να πείτε, τα νέα σας, τα ωραία και τα άσχημα και καθετί που ζήσατε όλο αυτόν τον καιρό.
Κι ακόμα κι αν χαθείτε ξανά η φιλία σας θα είναι εκεί για πάντα. Στο σχολείο που γεννήθηκε, στο καφέ που λέγατε τα σωψυχά σας, στο παγκάκι που φωνάζατε πόσο άδικος είναι ο κόσμος. Και ξέρετε γιατί μια τέτοια φιλία μένει αθάνατη; Γιατί χτίστηκε από αγνά βλέμματα, παιδικά χαμόγελα χωρίς την κακία και την αδικία του κόσμου σήμερα. Γιατί εκείνη η εποχή δεν μοιάζει σε τίποτα με την τωρινή. Τίποτα δεν μου θυμίζει τον κόσμο του τότε. Ούτε καν τα παιδικά παιχνίδια. Κι αυτά έχουν αλλάξει. Όπως και οι άνθρωποι. Και δυστυχώς προς το χειρότερο. Χάθηκε η αγνότητα, η ισότητα,η χαρά, το ήθος, οι αρχές μας, οι τρόποι. Τη θέση τους πήρε η πονηριά, η κακία, η αδικία και δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσα άλλα. Γι΄ αυτό θα ήθελα να ήμουν πάλι παιδί. Και να μην με νοιάζει τίποτα. Η ανεμελιά και η ευτυχία εκείνης της ηλικίας δεν συγκρίνεται με τον διεφθαρμένο κόσμο της ενήλικης ζωής μου.
Πέρασα όμορφα παιδικά χρόνια. Ήταν αληθινά χρόνια και πραγματικά παιδικά. Χωρίς υπολογιστές, χωρίς τάμπλετ, χωρίς φέισμπουκ. Με αληθινούς φίλους, παιχνίδια, με πραγματική ευτυχία.
Γι΄ αυτό και εύχομαι το κάθε παιδί που αντικρίζω να έχει την παιδική ηλικία που είχα, όπως φαντάζομαι και πολλοί από εσάς.
Αλλά αλήθεια πείτε μου, εσείς νοσταλγείτε καθόλου εκείνη την εποχή; Θα θέλατε να γυρίσει ο χρόνος πίσω;