Μικρή που είναι η ζωή......

Τις τελευταίες μέρες όσα συνέβησαν, με επηρέασαν, με έριξαν, με κλόνισαν ψυχικά. Μόνο σιωπή στο μυαλό μου, στην ψυχή μου. Δεν μπορούσα να εκφραστώ, να σας μιλήσω. Πόσο δύσκολο είναι να χάνεις κάποιον αγαπημένο σου, νέο, με μια ζωή που τον περίμενε στη γωνία κι όμως τον άφησε να φύγει. Κι ύστερα σκεφτόμουν ότι κάθε μέρα είναι καλό να την ζεις φίλε μου σαν να είναι η τελευταία, κάνοντας πράγματα που σ΄ ευχαριστούν, πραγματοποιώντας τα μικρά σου όνειρα, ζώντας όμορφα και ήρεμα, χωρίς να δίνεις αξία και σημασία σε κακίες,χωρίς να επιτρέπεις στον εαυτό σου να γκρινιάζει και να παραπονιέται, χωρίς να μιλάς άσχημα για τους άλλους. Όλα αυτά είναι χάσιμο χρόνου γιατί τελικά η ζωή είναι πολύ σύντομη. Αλλά βεβαίως είναι πραγματικότητα πως δεν λειτουργεί κανείς έτσι καθημερινά, παραμόνο όταν συμβαίνει  κάτι δυσάρεστο. Τότε αναθεωρούν οι άνθρωποι, τότε επαναπροσδιορίζουν τον λόγο ύπαρξής τους, τότε αποφασίζουν να αρπάξουν την ευκαιρία να ζήσουν ευτυχισμένα και γεμάτα χρόνια με μοναδικό τους όπλο την αγάπη.

Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά για έναν νέο τρόπο σκέψης, για να θέσεις φίλε μου νέους στόχους, με αξία, για να εκδηλώσεις την αγάπη σου, να περάσεις όμορφα με αγαπημένα σου πρόσωπα σε κάθε νέα μέρα που ξημερώνει. 

Και για σας που χαθήκατε έτσι ξαφνικά, επειδή ξέρω πως μας ακούτε και μας βλέπετε μαζί με τους αγγέλους,να ξέρετε ότι όσοι σας αγαπούν, θα σας θυμούνται για πάντα σαν μια γλυκιά ανάμνηση στην καρδιά τους. Το ίδιο κι εγώ. Γιατί με το έργο και τον χαρακτήρα σας αφήσατε ανεξίτηλα σημάδια στη μνήμη όλων...........
Κουράγιο στους οικείους, στη μάνα..


https://www.youtube.com/watch?v=fcZMG1q8xhw ..................